Cave - غار

خواندن دروازه حیات فکری است؛

Cave - غار

خواندن دروازه حیات فکری است؛

Cave - غار

خواندن دروازه حیات فکری است؛
مارسل پروست

طبقه بندی موضوعی

سندروم نوستالژی؛

يكشنبه, ۱۲ بهمن ۱۳۹۹، ۱۲:۰۳ ق.ظ | | ۲ نظر

پس از جست و جوهای بسیار در گوگل، می‌توانم این سندروم را در این جمله خلاصه کنم:"احساس لذت و تعلق خاطر به یک دوره‌ی زمانی در گذشته که فکر فرد را درگیر خود کند".

معمولا در افراد میان‌سال ایرانی، دهه‌ی 60 این نقش را بازی می‌کند. البته در هر فرد می‌تواند مکان و تاریخ متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال، دهه‌ی 1980 تا 2000 و خرده‌ای آمریکا این نقش را بازی می‌کند و در کنار آن، سال‌های 1380 تا 1394 در ایران.جالب این جاست که دهه 1980 آمریکا مصادف با ایام جنگ ایران و عراق(مورد حمایت همین کشور و رفقایش) است و در ادامه، همان دهه‌ی خاطره‌انگیز 60. این حس، نباید شامل سیاست و امثالهم شود و فرد را از اتفاقات دیگر، غافل کند. تنها یک‌سری تصاویر و نماد، می‌توانند موجب این اتفاق شوند. مثلا درمورد دهه 1980 در آمریکا، چنین تصاویری این نقش را بازی می‌کنند و البته کیفیت تصاویر هم مهم است. به‌طور کل، کیفیت دوربین و نمادهای شهری:

  • خیابان - 1980

  • خیابان - 1980

 

 

  • شهر - 1980 - (کیفیت دوربین)

 

  • شهر - 1980 - (کیفیت دوربین)

 

  • شهر - 1980 

 

البته این دوره از تاریخ آمریکا، برای خود مردم آمریکا هم چنین حسی را تداعی می‌کند. به‌طوری که اکنون در جامعه آمریکا، نیاز شدیدی به بازگشت به آن دوران دیده می‌شود. آن دوره، سبک‌های موسیقی خاص خود را دارد و کسانی که ‌‌GTA Vice City را بازی کرده‌اند، بهتر متوجه منظور من می‌شوند. البته نمی‌توان بر فساد موجود در آن دوران و البته اکنون آمریکا چشم بست. همه‌گیری کوکائین و امثالهم، در آن دوره اتفاق افتاده‌اند. منظور نویسنده از نوستالژی آن زمان، نمادهای شهری و برخی مسائل دیگر است؛ نه تمام مسائل. چرا که جنایات و فساد موجود در این کشور، غیر قابل انکار است. این بازی، به خوبی بیان‌گر باطن جامعه‌ی آمریکا است و از اثرات بازی نام‌برده، همین عادی‌سازی مواد مخدر و قتل و امثالهم برای فرد بازی‌کننده است که متاسفانه نمی‌توان جلوی آن را گرفت.

و اما دوره‌ی 1380 تا 1394 ایران خود لایق یک یادداشت جدا است که در قسمت بعد تماما به آن خواهم پرداخت. چرا که خوش‌بختانه همین الان هم اگر بخواهیم، می‌توانیم آن را چه در تهران چه در شهرهای دیگر تجربه کنیم و ظاهر قضیه، همان است.

متخصص این موضوع نیستم؛ اما سعی کردم با دانش اندک خودم یادداشتی بسیار مختصر و مفید بنویسم.

از نظرات کارشناسان در این باره استقبال می‌کنم. شاید من اشتباه می‌کنم.

1399/11/12 _- Sun, January 31, 2021

 

نظرات  (۲)

از مطلبتون خوشم اومد من متولد ۷۳ هستم الان ۲۸سالمه کلا حس میکنم سندروم نوستالژیک دارم انگار روحم در گذشته جا مونده زمان بچگیام دهه ی هفتاد و هشتاد هرموسیقی هر برنامه ی تلویزیونی فیلما بازیگرا لوازم تحریر منو یاد گذشته میندازن و این خیلی کلافم کرده دوست دارم به سال ۲۰۰۰برگردم به گذشته چون از زمان حال اصلا راضی نیستم هرچقدر هم اتفاقای خوب در دوره ی جدید برام افتاد بازم گذشته رو ببینم بغض میکنم نمیدونم مشکل کجاست یا علتش چیه بعضی وقتا خونوادمو مقصر میدونم که نذاشتن بچگی کنم بعضی وقتا ارزو میکنم که کاش پدرم اینجوری نبود یا کاش فرار میکردم یا میمردم و هزار کاش های دیگه من فکر میکنم سندروم نوستالژیک بر افرادی که تحت تاثیر خونواده یا کلا اشخاص قرار گرفته بودن بیشتر دچار هستن نسبت به کسانی که گذشته ی تقریبا معمولی داشتن

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی